In maart 1987 verliest burgemeester Raymond Uyttersprot zijn gevecht tegen kanker. Kan dochter Ilse in zijn voetsporen treden?

De keuze voor politiek is voor Ilse niet evident. Ze studeert nog rechten als ze voor het eerst verkozen wordt bij de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 1988.
Ze doet haar stage als advocaat, en wordt later regionaal Unizo secretaris.
Ilse vindt in Aalst een hechte groep van politiek verbonden jongeren. Ze vecht voor haar gezin, haar terugvalbasis, en laat de actieve politiek even voor wat het is.






De politiek laat Ilse niet los. In juni 2004 haalt ze meer dan 12.000 voorkeurstemmen bij de verkiezingen voor het Vlaams parlement.
‘Men kan geen twee heren dienen’ zegt het spreekwoord. Wanneer Ilse op winteravonden haar zonen ondersteunt met hun huistaken twijfelt ze: ‘Kan ik als beroepspolitica en alleenstaande wel een goede moeder voor Alec en Janik zijn?’